Zijnsoriëntatie kun je zien als het aanbod van een specifieke levensvisie en van een geheel van methoden die je helpen je zelftwijfel te verzachten. Zelftwijfel uit zich vaak in de vorm van lichte of minder lichte onzekerheid over jezelf die je, als je die diep doorvoelt, ervaart als een knagende, zelf ondermijnende vraag ‘ben ik eigenlijk wel goed genoeg?’ Het kan ook in de vorm zijn van een al even ondermijnende, innerlijke overtuiging ‘eigenlijk ben ik niet goed genoeg’.

Dat goed of niet goed zijn kan dan gaan over de vraag of je eigenlijk wel liefdevol genoeg bent. Of je een echt liefdevol wezen bent. Je zelftwijfel kan er ook over gaan of je wel goed genoeg ergens in bent, of je wel bekwaam, vaardig, interessant, aantrekkelijk, bijzonder enz. bent.

De realisatie van fundamentele goedheid gaat over de mogelijkheid jezelf te bevrijden van die zelftwijfel en over de mogelijkheid een blij en spontaan mens met een gezond zelfvertrouwen en met een reëel gevoel van eigenwaarde te kunnen worden. Dat betekent ook dat je je weer verbonden voelt met wie je eigenlijk bent en jezelf niet voortdurend hoeft te verbeteren om ooit eindelijk goed genoeg te zijn in de ogen van jezelf en/of van een ander. Iets wat je door zelfverbetering nooit zult bereiken en waardoor je dus altijd of regelmatig met een knagende leegte leeft.

Deel 1

Deel 2